Emigracja - problemy adaptacyjne - psychoterapia online

Dwaj badacze wpływu stresu na nasze zdrowie - Holmes i Rahe zauważyli, że to zmiany, bardziej niż to czy doświadczenie jest przyjemne, czy nieprzyjemne stresuje ludzi.

Z tego punktu widzenia zarówno emigracja, jak również powrót do Polski po długim okresie przebywania zagranicą wymaga od nas adaptacji. Jeśli jesteś emigrantką/emigrantem dobrze wiesz, z jakimi zmianami to się wiąże. Każda zmiana z pewnością była dla ciebie wyzwaniem, być może niektóre z nich obciążeniem, z którym trudno jest ci sobie poradzić. Zdarzyć się może, że doświadczasz ogromnych trudności, czasami dramatów, które mogą Ci towarzyszyć, na różnych etapach adaptacji do zmiany:

w Polsce zostało twoje dziecko z dziadkami
okazało się, że straciłaś/eś pracę, a nie masz zbyt dużo oszczędności
dziecko codziennie płacze, chce wracać do kraju, nie zna języka i tęskni za przyjaciółmi w Polsce
kiedy twoi najbliżsi wychodzą z domu - do szkoły, pracy - zostajesz sama/sam i tęsknisz za tym co zostało
bliscy, którzy zostali, twoi rodzice, są coraz starsi i wymagają opieki, czujesz się winna/winny i bezradny, bo nie możesz przy nich być lub spóźniłeś się z wizytą...

Decyzja o emigracji jest odważna i wiąże się z ryzykiem. W zależności od tego czy wyjeżdżasz sama/sam czy z rodziną twoja adpaptacja zależy od tego jak sobie radzą ze zmianą twoi najbliżsi, szczególnie dzieci. Jeśli wyjezdżasz z dziećmi w wieku szkolnym, to bardzo często to o nie martwisz się najbardziej.

Kiedy twoje dziecko cierpi.

Jeśli wyjeżdżasz z dzieckiem w wieku szkolnym, to często martwisz się:

czy sobie poradzi w nowej szkole?
czy znajdzie nowych przyjaciół?
czy nie spotka się z odrzuceniem, czy nie będzie się nadmiernie izolować?
czy tak duża zmiana, nie wpłynie negatywnie na dalsze jej/jjego/ich życie?

Jeśłi widzisz, że twoje dziecko cierpii, czuje się samotne, izoluje się przygniata cię ciężar odpowiedzialności. Nawet jeśli wszystko inne uklada się dobrze, to cierpienie twojego dziecka nie pozwala ci się tym cieszyć. Każdy przystosowuje się do zmiany w swoim tempie dzieci też potrzebują czasu. I to one często, częściej niż rodzice skupieni na działaniu, pokazują jak bardzo tęsknią.

Jeśli zamierzasz wyjechać lub niedawno podjeliście decyzję o wyjeździe z Polskie, to pewnie znasz też przypadki, że dzieci szybko się adoptowały. Jedne tęsknią dłużej, inne krócej. Mają prawo do tęsknoty i smutku, to normalna i naturalna reakcja na stratę. Nie musi to oznaczać początku zmarnowanego życia. Znam wiele dzieci, które doskonale odnalazły się w nowym otoczeniu, każde oczywiście w swoim tempie. Możesz ułatwić im kontakt przez Skypa z przyjaciółmi, zapisać do szkoły Polskiej lub po prostu towarzyszyć i rozmawiać z nią/nim o tym czego doświadcza. Jeśli tygodnie mijają, a nadal widzisz, że twoje dziecko cierpii możesz zawsze skontaktować się ze specjalistą, by mu pomóc.

Czasami się zdarza, że kiedy sama/sam miałaś/eś negatywne doświadczenia związane z kontaktami z rówieśnikami, czułaś/łeś się odrzucona/y, samotna/y, byłaś/eś obiektem żartów ze strony równieśników, w konsekwencji czego przez całe lata szkolne czułaś/eś gorsza/y. Wówczas emigracja i konsekwencja zmiany szkoły przez dziecko może cię przerażać bardziej niż to potrzebne, uruchamiając twoje własne schematy. Piersze sygnały niezadowolenia dziecka, smutku, samotności wywołują w tobie przerażenie. Wyobrażasz sobie, że doświadczy dokładnie tego co ty. Nadmiernie się zamartwiasz, przekładając swoją historię na jej/jego los. Twoja historia nie musi się powtórzyć. Twoje dziecko jest inne, ale być może to wówczas ty bardziej potrzebujesz pomocy. Jeśli chcesz porozmawiać o tym, jak sobie radzić z nadmiarem odpowiedzialności, ciągły zamartwianiem się, które unieszczęśliwia nie tylko ciebie, ale sprawia problem twoim najbliższym - umów się na wizytę.

Pomoc psychologiczna dla Polaków mieszkających zagranicą, którzy:

cierpią z powodu samotności, depresji, lęków
nie radzą sobie ze zmianą i stresem, który mu towarzyszy
poszukują wsparcia w podjęciu dalszych decyzji życiowych
chcą porozmawiać o możliwych rozwiązaniach aktualnych problemów, które są dla nich źródłem nadmiernego stresu
poszukują wsparcia psychicznego, a obawiają się obciążać bliskich swoimi problemami lub po prostu nie mają z kim podzielić się swoim cierpieniem w obawie przed: niezrozumieniem, odrzuceniem, nieżyczliwością

Jesteś matką emigrantką?

Zmagasz się z tęsknotą za dziećmi, poczuciem winy i negatywną opinią społeczną "złej matki"? Mimo tego, że wyjazd był dla Ciebie i Twoich bliskich często jedynym rozwiązaniem, płacisz za to ogromną cenę, musiałaś rozstać się ze swoimi dziećmi. Nikt do końco nie rozumie motywów twojego wyjazdu i zostawienia dzieci z dziadkami, czy starszymi pełnoletnimi dziećmi? Mogły na to mieć wpływ nie tylko finansowe powody, ale też inne, z którymi nie dzieliłaś się z nikim. Pracujesz z dala od domu i najbliższych, by zapewnić dzieciom środki do życia i lepszą przyszłość, ale masz poczucie, że nikt nie rozumie tego, z czym się zmagasz na codzień. Żyjesz w rozpaczy, pouczuciu winy, bo wiesz, co tracisz i jaką cenę przychodzi za to płacić. Także Twoim dzieciom. Dorastają z dala od Ciebie, kto inny je przytula. - Czy jestem złą matką? - pytasz sama siebie i sama nie znajdujesz odpowiedzi. Nie, nie jesteś.